AVRUPA BİRLİĞİ GENİŞLEMESİ’NDE KOŞULLULUK İLKESİ: BATI BALKANLAR VE TÜRKİYE

Abstract

Bu makale Avrupa Birliği (AB) koşulluluk ilkesinin Batı Balkanlar’da veTürkiye’deki uygulanış şekillerini ele almaktadır. Koşulluluk, bir prensip olarakAvrupa Birliği genişleme politikasının en önemli araçlarından biridir. Bu doğrultudamakale ilk önce bu aracın nasıl ortaya çıktığını, Birliğin koşulluluk ilkesini nasıloluşturduğunu tartışacaktır. Sonrasında Batı Balkanlar için koşulluluk ilkesikapsamında uygulanan araçlar incelenecektir. Son olarak Türkiye’nin müzakeresürecinin inişli çıkışlı grafiği koşulluluk ilkesi bağlamında değerlendirilecektir.Koşulluluk ilkesinin AB üyelik yolundaki ülkelere uygulanışının karşılaştırmalıolarak iki farklı örneğinin tartışıldığı bu makale nitel araştırma yönteminibenimsemiştir. Buna göre AB koşulluluk ilkesi bağımsız bir değişken olmayıpülkelerin farklı koşullarına göre şekillenmiştir. Sonuçta Batı Balkanlar ve Türkiyeiçin iki farklı uygulama alanı ortaya çıkmıştır.

This article discusses the implementation of the EU conditionality principle in the Western Balkans and Turkey. Conditionality is one of the most important instruments of European Union enlargement policy. The paper will discuss first how this instrument was created by the Union; and then the specific instruments customised for Western Balkans within the context of the conditionality principle. Finally, bumpy graph of Turkey’s negotiation process will be examined in the context of EU’s conditionality principle. The article, within which two different examples of the implementation of EU Conditionality for candidate countries are compared, applies a qualitative methodology. Accordingly, the EU Conditionality is not an independent variable but is shaped according to the different circumstances of the countries. All in all, two different applications for the Western Balkans and Turkey are emerged.