Dönüşerek Varlığını Sürdüren NATO’nun 2000’lerdeki Yeni Rolü: İŞİD/Terörizmle Mücadele ve Türkiye

Abstract

Soğuk Savaş sonrası dönemde ortak savunma örgütü olan NATO’nun 2000’lerde terörle mücadele örgütüne dönüşümünü inceleyen çalışmanın hareket noktası, örgütün dağılmak yerine dönüşerek varlığını sürdürdüğü varsayımıdır. Bu bağlamda çalışmanın temel araştırma sorusu; Soğuk Savaş döneminin bir ürünü olan NATO’nun dönemin sonlanmasına ve Sovyetlerin dağılmasına rağmen neden dağılmadığı ve nasıl varlığını sürdürdüğüdür. Makalede geliştirilen üç temel argümandan ilki; NATO’nun 1990’larda kriz yönetimi rolünü üstlenirken, 2000’lerde terörle mücadeleye yönelmesidir. Diğeri NATO’nun bu dönüşümle üstlendiği yeni rollerin ortaya çıkardığı çeşitli sorunlardır. Üçüncüsü ise söz konusu dönüşümün bir yandan ABD-AB bağlantısının zayıflatırken öte yandan NATO-Türkiye ilişkilerinin sorgulanmasına yol açan çelişkili bir süreç halini aldığıdır.

This article analyzes the transformation of NATO from the common defense organization to anti-terrorism in the 2000s. The starting point is the assumption that NATO maintained its survival by transforming rather than disintegrating. The main research question is why NATO has not disintegrated despite the end of the Cold War and how it managed to survive. Three fundamental arguments have been developed: First, NATO continues to exist beyond the post-Cold War breakdown by first taking on the role of crisis management in the 1990s and moving towards the fight against terrorism in the 2000s. Secondly, NATO’s transformation has led to new challenges. Thirdly, the transformation of NATO weakened the US-EU link and has led to the questioning of NATO-Turkey relations on the other.